Voor mijn zevende verjaardag kreeg ik mijn eerste elektrisch bestuurbare auto. Mijn vader had deze via zijn computer voor mij besteld. Ik was hier heel erg blij. Dit verjaardagscadeau was het begin van een traditie. Elk jaar, naast mijn andere cadeaus kreeg ik een elektrisch bestuurbare auto. Mijn broer van twaalf had er eerst geen interesse, maar wanneer hij mij zag racen wilde hij toch graag meedoen. Met z’n tweeën racen was ook veel leuker, dus ik was blij dat hij mee wilde doen. Samen bedachten we een parcours door de woonkamer. We begonnen bij de bank, naast het kleed. Het kleed was veilig voor de auto’s want die konden er niet op. We spraken af dat je hier niet af mocht. Op deze manier konden we niet elkaar expres omver rijden. De autootjes waren klein, maar met gevoel snelheid tegen je teen deed toch goed zeer. Eerst ging het parcours met een slalom om de poten van de eettafel stoelen. Hierna een strakke bocht terug naar de bank en dan zo snel mogelijk een rondje om het kleed. De finish was in de keuken na een rechte lijn recht onder de eettafel door.

Omgestoten

Mijn broer en ik waren allebei heel erg fanatiek. De afspraak van op het kleed blijven verdween snel en we rende achter onze auto’s. Net voor het stuk onder de tafel door struikelde ik over mijn broer zijn voet. Ik viel met mijn buik tegen de tafel. Hierdoor schudde de tafel hevig. Mijn vader had zijn werkcomputers op tafel liggen. Hij was een week weg voor werk en zag het dus niet gebeuren. Zijn laptop viel op de grond, en het scherm van zijn desktop scherm viel ook om. Beide waren kapot. Mijn broer en ik schrokken heel erg, wat nu?

Vervanging

Mijn broer kende een website voor ict groothandel. Hier konden we de spullen bestellen. Snel verstopten we mijn vader zijn spullen en bestelde een vervanging. Binnen 1 dag waren de nieuwe spullen er. We vonden onszelf heel slim dat we het zo hadden opgesloten. Tot dat onze vader ons belde en zich afvroeg waarom er zo’n groot bedrag van zijn creditcard af was. We vonden al dat het betalen eigenlijk te makkelijk ging. We legde uit wat er was gebeurd. Pap was gelukkig niet boos, maar we moesten wel het geld terug betalen. Dit mocht ook wel wanneer we een goed salaris hadden, zei hij grappend.